Sessizce Ölmek

Dogarken mi başladi  benim son yolculugum
Ondan mi öyle  geçti o garip çocuklugum
Masallarla düşlerle beni hep aldattilar
Yaşadigim; en büyük yalandi biliyorum
Boşlugu  kucaklardim  uzatsam ellerimi
Düşsem diye  beklerdi  pusuda bir  uçurum
Kol gezerdi   çevremde  acilar ölüm gibi
Ben ondan böyle kaldim, ondan karardi ruhum
Yagmur mu yagmazdi ne, tarlalar mi çorakti
Neden hiç yeşermedi serptigim  onca tohum
Şimdi ölen bir şey  var içimde azar azar
Ha söndü  ha  sönecek  yillar önce   yanan  mum
Susmayin biliyorum, ben bir  yalan dünyada
Gürültülü  yaşadim, sessizce ölüyorum

Ümit Yaşar Oğuzcan