Öldük, ölümden bir şeyler umarak. Bir büyük boşlukta bozuldu büyü. Nasıl hatırlamazsın o türküyü, Gök parçası, dal demeti, kuş tüyü, Alıştığımız bir şeydi yaşamak. Şimdi o dünyadan hiç bir haber yok; Yok bizi arayan, soran kimsemiz. Öylesine karanlık ki gecemiz Ha olmuş, ha olmamış penceremiz; Akar suda aksimizden eser yok