Korkarım

ay soluk soluğa
yıldızlar akla ziyan bir irilikte
uzaydan yanmış kibrit kokuları
     koklasam korkarım
         koklamasam
gizli yılan ıslıklarıyla özsuyu zaptediyor
henüz birer iskelet gibi çıplak
asağıdan yukarıya ağaçları
      çiçekleri uyandı uyanacak
            koparsam korkarım
                      koparmasam
öyle yoğun bir elektrikle
      çıtırdar ki saçları
kim değse tutaşacak
     dokunsam korkarım
         dokunmasam
gözleri bir yangın başlangıcıdir
dudakları kırmızı alarm
uğultusu şehre yayılır
      sokak sokak
          tutulsam korkarım
                     tutulmasam

Attila İlhan